15 maart 2007

Op 15 maart 2007 was het iets minder dan 1974 jaar geleden dat de voor sommige grootste man op aarde gestorven is. Dan duid ik natuurlijk op Jezus Christus en hetgeen over hem verteld wordt in de bijbel. Wat in de bijbel over Jezus Christus geschreven staat is nog niet de helft van het ware verhaal van deze wonderlijke man die nog immer de gemoederen verhit houdt. De echte geschiedenis van Jezus Christus is dat hij feitelijk niet gekruisigd is.

Het verhaal leeft dat hij de kruisigingsdood is gestorven en uit zijn dood is wederopgestaan, maar de werkelijke geschiedenis is dat een ander als ware hij Jezus Christus gekruisigd en gestorven is en dat Jezus Christus officieel voor het laatst gezien is toen het lijk van die ander ontvreemd en verduisterd werd. De Moslims weten dit, dus die geloven niet in het verhaal van de Christen, ze zien Jezus wel als profeet. En de massa wilde hem toch dood, dus zogenaamd dood en nooit meer terugkomen is ook goed.

Het podium voor deze meesterlijke wisseltruc is Jerusalem 1974 jaar geleden, Pontius Pilatus was daar voor de Romeinse Keizer wat Paul Bremmer voor Bush in Irak was. Pontius was als prefect in Jerusalem gestationeerd om daar rust en orde te bewaren. Die rust en orde werd het best bewaard als de Romeinse bestuurder Jezus gewoon liet kruisigen zoals ook het Volk en het Sanhedrin wilde.

Had Pontius gedaan wat zijn hart hem ingaf dan had hij Jezus laten gaan en was er onvermijdelijk ook een volksopstand uitgebroken met meer doden dan die ene man die volgens Pontius een mindere profeet dan Mozes was en een mindere koning dan Koning David, maar toch gewoon de Koning van Joden. Door Jezus te kruisigen paste Pontius Pilatus evenwel het recht toe zoals dat van hem verlang werd. De Keizer duldde geen tegenspraak dus andere wegen stonden er voor Pontius niet open. Tot de vrouw van Pontius Pilatus ten tonele verscheen. Zij kreeg het voor elkaar om een ten dode opgeschreven Barabas te doen wisselen voor Jezus Christus.

De mannen leken door hun baarden en kleding toch al op elkaar en in het tumult rond de kruisiging van Jezus zou een wissel achter de schermen niet opvallen. Maskerade was een dagelijks tijdverdrijf in huize Pilatus en de vrouw van de afgezant van de keizer had toch al een zwak voor die vlees geworden goddelijkheid die zichzelf Jezus Christus noemde, en ook zijn filosofie vond zij wel interessant.

Dat is de waarheid over Jezus Christus, dit is zijn ware verhaal. Hij heeft het strijdtoneel levend verlaten, zonder weder op te staan. Dat van de wederopstanding hebben zijn volgelingen bedachten om een rookgordijn te creëren. Jezus heeft vast kinderen gekregen, en daar zijn zeker nog nazaten van en daarom ook moeten alle Jehova's weten dat hij over de losprijs sprak en weten wat die losprijs was.

En daarom ook dat de dood van Jezus Christus niks met ons eeuwig welzijn te maken heeft. Alleen door het ware verhaal van Jezus Christus leren christenen wie zij echt zijn. Pas dan, als zij in de ware nagedachtenis van Jezus leven weten we allen dat alleen wijzelf iets met ons eeuwig welzijn te maken hebben net zoals Jezus Christus alleen met zijn eigen eeuwig welzijn te maken had.